Έχεις παρακολουθήσει ποτέ μια προβολή ταινίας από την Κινηματογραφική Ομάδα της σχολής σου; Έχεις δει ποτέ τη θεατρική παράσταση που ανέβηκε δίπλα στο αμφιθέατρο που κάνεις μάθημα; Τι γνώμη έχεις για τις Γενικές Συνελεύσεις;
Εμείς είμαστε φοιτητές/τριες που συμμετέχουμε σε πολιτιστικές ομάδες του πανεπιστημίου, μαζί με συλλογικότητες και ομάδες που δραστηριοποιούνται μέσα και έξω απ’ αυτό. Μας έφερε κοντά η κοινή ανάγκη να βιώσουμε το Πανεπιστήμιο όχι μόνο ως ένα χώρο μαθημάτων και ακαδημαϊκών διαδικασιών, αλλά και ως ένα χώρο ελεύθερης έκφρασης, διακίνησης ιδεών, δημιουργίας και συλλογικής διεκδίκησης.
Εμείς είμαστε φοιτητές/τριες που συμμετέχουμε σε πολιτιστικές ομάδες του πανεπιστημίου, μαζί με συλλογικότητες και ομάδες που δραστηριοποιούνται μέσα και έξω απ’ αυτό. Μας έφερε κοντά η κοινή ανάγκη να βιώσουμε το Πανεπιστήμιο όχι μόνο ως ένα χώρο μαθημάτων και ακαδημαϊκών διαδικασιών, αλλά και ως ένα χώρο ελεύθερης έκφρασης, διακίνησης ιδεών, δημιουργίας και συλλογικής διεκδίκησης.
Αυτό το χώρο μας τον στερούν, τόσο τα θεσμικά όργανα και οι αρχές του πανεπιστημίου (κοσμήτορες και πρυτανεία), όσο και η κεντρική πολιτική που ακολουθείται. Εδώ και χρόνια, μεθοδευμένες ενέργειες έχουν επιφέρει την απαξίωση της έννοιας του ασύλου, δημιουργώντας μια σειρά μύθων γύρω από αυτό, και έχουν οδηγήσει εν τέλει στην αποδοχή της θεσμικής κατάργησης του.
Με την κατάργηση του ‘’ασύλου ανομίας’’ είδαμε στέκια φοιτητών να γκρεμίζονται τα Χριστούγεννα ή να μπαζώνονται από κοσμήτορες. Σχολές να κλειδώνονται από το μεσημέρι, μετά τη λήξη των μαθημάτων, αποκλείοντας την πρόσβαση σε πολιτιστικές ομάδες και συλλογικότητες εντός και εκτός του πανεπιστημίου. Τις δυνάμεις καταστολής να εισβάλλουν στον χώρο του πανεπιστημίου και να συλλαμβάνουν βίαια απεργούς εργολαβικούς υπαλλήλους και φοιτητές την ημέρα του Πολυτεχνείου, καθώς και να διακόπτουν βίαια και με τη χρήση χημικών εκδηλώσεις μέσα στο χώρο της πανεπιστημιούπολης (στέκι Βιολογικού στις 12/4). Είδαμε τα φώτα να σβήνουν στο πανεπιστήμιο και το εμπόριο ναρκωτικών να μετακινείται σκόπιμα εντός του.
Ενάντια σ’ αυτή την πραγματικότητα που έρχεται να διαμορφωθεί, ενός πανεπιστημίου εντατικοποιημένου που μας θέλει πειθαρχημένους, απαθείς και αδιάφορους, διεκδικούμε το πανεπιστήμιο των αναγκών μας.
Στο πλαίσιο αυτό, ανοίγουμε το Πανεπιστήμιο σ’ όλη τη κοινωνία, πάντα με σεβασμό προς αυτό, και διοργανώνουμε ένα Φεστιβάλ με εκδηλώσεις που θα αποτυπώνουν το χαρακτήρα που διεκδικούμε για το χώρο μας. Κάνουμε ένα βήμα πιο κοντά στη δόμηση σχέσεων αλληλεγγύης, στη λογική της αυτοργάνωσης των εγχειρημάτων μας, στην κατάργηση του εμπορευματικού χαρακτήρα της διασκέδασής μας και στη διασφάλιση των συλλογικών μας διαδικασιών, μέσα από τις οποίες θα δομήσουμε τις δράσεις μας, διεκδικώντας αυτά που μας ανήκουν.
2-12 Μαΐου κάπου σε όλο το ΑΠΘ
Με την κατάργηση του ‘’ασύλου ανομίας’’ είδαμε στέκια φοιτητών να γκρεμίζονται τα Χριστούγεννα ή να μπαζώνονται από κοσμήτορες. Σχολές να κλειδώνονται από το μεσημέρι, μετά τη λήξη των μαθημάτων, αποκλείοντας την πρόσβαση σε πολιτιστικές ομάδες και συλλογικότητες εντός και εκτός του πανεπιστημίου. Τις δυνάμεις καταστολής να εισβάλλουν στον χώρο του πανεπιστημίου και να συλλαμβάνουν βίαια απεργούς εργολαβικούς υπαλλήλους και φοιτητές την ημέρα του Πολυτεχνείου, καθώς και να διακόπτουν βίαια και με τη χρήση χημικών εκδηλώσεις μέσα στο χώρο της πανεπιστημιούπολης (στέκι Βιολογικού στις 12/4). Είδαμε τα φώτα να σβήνουν στο πανεπιστήμιο και το εμπόριο ναρκωτικών να μετακινείται σκόπιμα εντός του.
Ενάντια σ’ αυτή την πραγματικότητα που έρχεται να διαμορφωθεί, ενός πανεπιστημίου εντατικοποιημένου που μας θέλει πειθαρχημένους, απαθείς και αδιάφορους, διεκδικούμε το πανεπιστήμιο των αναγκών μας.
Στο πλαίσιο αυτό, ανοίγουμε το Πανεπιστήμιο σ’ όλη τη κοινωνία, πάντα με σεβασμό προς αυτό, και διοργανώνουμε ένα Φεστιβάλ με εκδηλώσεις που θα αποτυπώνουν το χαρακτήρα που διεκδικούμε για το χώρο μας. Κάνουμε ένα βήμα πιο κοντά στη δόμηση σχέσεων αλληλεγγύης, στη λογική της αυτοργάνωσης των εγχειρημάτων μας, στην κατάργηση του εμπορευματικού χαρακτήρα της διασκέδασής μας και στη διασφάλιση των συλλογικών μας διαδικασιών, μέσα από τις οποίες θα δομήσουμε τις δράσεις μας, διεκδικώντας αυτά που μας ανήκουν.
2-12 Μαΐου κάπου σε όλο το ΑΠΘ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου